Wideo

Dla rodzin pamiętających czasy zaborów wartością nadrzędną wpajaną swoim dzieciom była wolna niepodległa Polska. Dlatego tak często bez słowa sprzeciwu godzili się na ich udział w zrywie powstańczym 1944 roku.

Bohaterka tego filmu zmarła 1 grudnia 2020 roku. Pozostały z nami jej słowa i refleksja.

Kopiec Powstania Warszawskiego to wzniesienie na warszawskim Czerniakowie usypane z ruin miasta. Prace te rozpoczęły się w 1945 roku, podczas których zwożono gruz ze zniszczonych budynków stolicy. Wraz z nim również szczątki poległych pod tymi gruzami ludzi.

Na szczycie kopca zainstalowany jest kilkumetrowej wysokości symbol Polski Walczącej. Jedna z tablic poświęcona jest pamięci bezimiennych żołnierzy Armii Krajowej, powstańców warszawskich i mieszkańców Warszawy pomordowanych i poległych w latach 1939 – 1944.

Kilkuletnia Irena uczęszczała do szkoły powszechnej przy ulicy Czerniakowskiej 128 imienia Józefa Piłsudskiego. Budynek przetrwał wojnę, ale zmienił szyld. Dziś mieści się w nim liceum im. Jana III Sobieskiego. Do tej szkoły chodził również Stanisław Grzesiuk, który mieszkał na rogu Tatrzańskiej i Nabielaka. W okresie międzywojnia dzieci i młodzież wychowywano w duchu patriotyzmu i szacunku dla weteranów. Częstymi gośćmi na lekcjach w szkole byli Powstańcy Styczniowi.

Film z cyklu "Moja Warszawa" będący połączeniem zapisu rozmów z powstańcami warszawskimi w Domu Wsparcia dla Powstańców Warszawskich przy ulicy Nowolipie 22 oraz archiwaliów i komentarzy historycznych.