Ogród Zoologiczny

Warszawski Ogród Zoologiczny przy ul. Ratuszowej 1/3 powstał w 1928 roku. Początkowo ZOO mieściło się na powierzchni 12 ha. Obecnie jego powierzchnia wynosi 32 ha, a Ogród jest domem dla ok. 5000 zwierząt z ok. 500 gatunków. Dynamiczny rozwój Warszawskiego ZOO przerwał wybuch II wojny światowej. Gdy zaczęły się bombardowania Warszawy, część zwierząt drapieżnych została odstrzelona przez polskich żołnierzy i personel Ogrodu ze względów bezpieczeństwa. Wiele okazów zginęło także w wybuchach. Dzieła zniszczenia dokończyli niemieccy okupanci wywożąc ocalałe, najcenniejsze okazy do ogrodów zoologicznych na terenie Niemiec. Po II wojnie światowej już w 1946 roku przystąpiono do odbudowy i remontu budynków ZOO oraz gromadzenia zwierząt. W lipcu 1948 roku Warszawski Ogród Zoologiczny został ponownie otwarty – ze 150 okazami, pochodzącymi głównie z darów od osób prywatnych. W swej historii ZOO miało kilku wybitnych gospodarzy, ale postacią szczególną jest dyrektor Jan Żabiński, który prawie od samego początku istnienia ogrodu sprawował nad nim pieczę, również w okresie okupacji. Przystąpił też do ponownej organizacji ZOO po 1945 r. W czasie II wojny światowej ZOO było miejscem pracy konspiracyjnej; tu ukrywano osoby, którym groziło niebezpieczeństwo, a w szczególności Żydów – uciekinierów z warszawskiego getta. W nowy wiek warszawskie ZOO wkroczyło z odremontowanymi obiektami (niektóre, jak stary wybieg dla słoni będący teraz domem nosorożca pancernego, pamiętają jeszcze czasy przedwojenne), a także z licznymi nowymi pawilonami: ptaszarnią (z jedyną w Polsce tzw. halą wolnego lotu, gdzie swobodnie fruwają ptaki), herpetarium (dom dla gadów) i słoniarnią na czele. Warszawskie ZOO to także przepiękny zabytkowy obiekt parkowy. Znajdujące się tam nasadzenia i architektura zieleni mają unikatowy charakter, sprawiając że Ogród jest cennym rezerwuarem zarówno fauny, jak i flory.

Powrót